Wybrane konwencje teatru światowego.

Gość

Okaże się, że będzie to samo. A my nie znamy/nie pamiętamy tych pytań. ;]

Gość

1. Minstrel, Jakosciowe skladniki tragedii, Theatron,Akt licencyjny,Bienscance,Corrales de comedias, Fabula atellana, Hilarotragedia,Panorama,Stichomythia
2. Auto sacramentos, Moralitet, Komedia stara
3.Lully , Gerrik, Sw. Genezjusz
4. Opis przestrzeni elzbietanskiego teatru
5. tendencje romantyczne

a możliwa jest taka opcja, że da to samo? ;> dowiadywał się może ktoś jak było w poprzednich latach?

Paweł

A kto to jest ten Gerrik ?

EDIT:

chyba o tego chodziło [link widoczny dla zalogowanych]

Gość

a moze teraz opracujemy sobie wszyscy te pytania zeby bylo schludnie? Smile

vlary

To sobie zrobiłem małą powtórkę. Na razie pojęcia. Tylko panoramy nie umiem znaleźć, bo nie wiem od jakiego okresu zaczęła funkcjonować...

Minstrele – w średniowieczu poeci i pieśniarze umilający życie dworskie, uznani autorzy liryki miłosnej (teatr drugiego nurtu).
Jakościowe składniki tragedii – (wg Arystotelesa) fabuła, charakter, wysłowienie, sposób myślenia, widowisko, śpiew.
Theatron – (od gr. „przyglądanie się”, „patrzenie”) nazwa widowni w starożytnej Grecji, od tego pojęcia powstało słowo teatr.
Akt licencyjny - ustawa przywracająca w Anglii cenzurę sprawowaną przez urząd Lorda Szambelana (24 czerwca 1737), na jego mocy tekst każdego dramatu musiał zostać zaakceptowany, a miejsce wystawiania zalegalizowanych sztuk ograniczono do koncesjonowanych teatrów, na celu miał skuteczną ochronę przed żebrakami i włóczęgami; zniesiono go w 1968 r.
Bienseance - pojęcie poetyki klasycyzmu, oznacza zharmonizowanie wszystkich elementów utworu literackiego.
Corrales de comedias – nazwa hiszpańskiego teatru publicznego, powstałego w II połowie XVIw., lokowane na podwórzach, scena ustawiana pod jedną ze ścian budynków na planie prostokąta lub kwadratu, bez proscenium, w celu ochrony przed upałami i słońcem zadaszano patio płóciennymi zasłonami (vellos), scenografia skromna i umowna, tworzona raczej w wyobraźni, na widowni miejsca siedzące i stojące, kobiety zajmowały balkony, aby nie odwracać zbytnio uwagi od przedstawienia, miejsca honorowe umieszczone były w bocznych galeriach, jedno wejście, wstęp płatny.
Fabula atellana – rzymska farsa improwizowana ze stałymi postaciami seryjnymi; obśmiewanie typów odbywało się burleskowo; typy postaci (występowały w maskach):
Maccus – tępy, żarłoczny młodzieniec
Bucco – żarłok, łysy, pucołowaty, pyszałek
Pappus – zdziecinniały, infantylny starzec, lubieżny
Dossenus – starzec pasożyt, dosyć inteligentny, sprytny
Tematami były układy małżeńskie, śluby, pogrzeby, zaręczyny. Cechuje się nieprzyzwoitością, wulgarnością.
Hilarotragedia – (z gr. „wesoła tragedia”) wyśmiewanie tragedii w komedii, bohater zamiast tragicznym jawił się błazeńskim, karykaturalnym.
Stichomythia – (od stichomythein, „opowiadać linijka po linijce”, stichos - „wers”, mythos – „mowa”) dialog prowadzony w bardzo szybki sposób (replika za replikę, po linijce).

Miło by było, gdyby były te same pytania, chociaż wydaje się to mało prawdopodobne.